Trybunał FIFA

Trybunał FIFA

FIFA w okólniku (circular) 1769 zaprezentowała przepisy regulujące postępowanie przed FIFA Football Tribunal.

Trybunał – co było już wiadome od momentu ogłoszenia jego powstania – będzie składał się z 3 izb: Dispute Resolution Chambers, Players’ Status Chamber oraz Agents’ Chamber.

Stronami postępowań przez trybunałem będą mogły być następujące podmioty: federacje członkowskie, kluby należące do federacji, zawodnicy, trenerzy, agenci piłkarscy, agenci meczowi.

Postępowanie będzie odbywało się na zasadach zbliżonych do tych, które regulowały dotychczas postępowanie przed organami jurysdykcyjnymi FIFA, niemniej jednak wprowadzono kilka istotnych następujących zmian:

1. Postępowanie będzie wolne od opłat jeżeli przynajmniej jedną ze stron postępowania będzie osoba fizyczna. Oznacza to, że opłatą podlegały będą sprawy, w których stronami będą wyłącznie kluby i federacje.

2. Koszty postępowania będą ustalane w dolarach amerykańskich (USD).

3. Wprowadzono możliwość mediacji.

4. Termin zapłaty kosztów postępowania wynosi 10 dni.

5. Jeżeli więcej niż jeden z „oficjalnych języków FIFA” będzie używany przez strony wówczas postępowanie będzie prowadzone w języku angielskim.

6. Nowe przyspieszone (uproszczone) postępowanie w przypadku wstępnych zagadnień proceduralnych.

Nowa przepisy wchodzą  w życie z dniem 1 października 2021, z tym zastrzeżeniem jednak, iż przepisy dotyczące Izby Agentów wejdą w życie po zatwierdzeniu przez Radę FIFA nowych przepisów dotyczących agentów piłkarskich.

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej

Zakaz udziału w Super Lidze a prawo UE

Zakaz udziału w Super Lidze a prawo UE

21 stycznia 2021 roku FIFA wspólnie z 6 konfederacjami (UEFA, AFC, CAF, Concacaf, CONMEBOL i OFC) wydała oświadczenie, w którym odnosząc się do pojawiających się planów utworzenia przez najbogatsze kluby Super Ligi wskazała, iż rozgrywki te nie będą uznawane przez FIFA ani przez wyżej wymienione konfederacje, a wszyscy zawodnicy i kluby, które wezmą udział w Super Lidze zostaną wykluczenie z wszelkich rozgrywek organizowanych przez FIFA i konfederacje.

Pomijając wątek sportowy czy Super Liga to dobre rozwiązanie dla rozgrywek europejskich, przyjrzyjmy się ewentualnym prawnym konsekwencjom planowanych działań wskazanych przez FIFA.

Otóż wykluczenie zawodników czy klubów może nie być takie proste w świetle przepisów UE, zwłaszcza tych dotyczących konkurencji. Unia Europejska od zawsze przykłada ogromną wagę do ochrony konkurencji i przeciwdziałaniu wszelkim praktykom monopolistycznym.

Co ciekawe 16 grudnia 2020 roku, czyli niewiele ponad miesiąc przed wystąpieniem FIFA, Sąd Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie T-93/18 (International Skating Union/Komisja).

W wyroku tym Sąd wskazał, iż  uregulowania Międzynarodowej Unii Łyżwiarskiej (ISU) przewidujące surowe kary wobec sportowców, którzy uczestniczą w zawodach łyżwiarstwa szybkiego niezatwierdzonych przez tę organizację, są sprzeczne z przepisami UE w dziedzinie konkurencji.

Cały spór rozpoczął się w 2014 roku, wtedy to koreańska spółka Icederby International Co. Ltd zamierzała zorganizować w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie) zawody łyżwiarstwa szybkiego obejmujące wyścigi w nowym formacie.

Ponieważ ISU nie zatwierdziła tego wydarzenia, spółka organizująca zawody napotkała trudności związane z zapewnieniem udziału zawodowych łyżwiarzy szybkich, którzy byli zmuszeni do rezygnacji z tego przedsięwzięcia. Łyżwiarze zrzeszeni w krajowych federacjach będących członkami ISU podlegają bowiem, na mocy statutu tej ostatniej, systemowi preautoryzacji, obejmującemu „zasady kwalifikowania zawodników”, zgodnie z którymi, w obowiązującej ówcześnie wersji, uczestnictwo łyżwiarza w niezatwierdzonych zawodach narażało go na karę dożywotniej dyskwalifikacji w odniesieniu do wszystkich zawodów organizowanych przez ISU.

Po otrzymaniu skargi wniesionej przez dwóch niderlandzkich łyżwiarzy zawodowych Komisja Europejska uznała, decyzją z dnia 8 grudnia 2017 r.1 że zasady kwalifikowania zawodników ISU są niezgodne z regułami konkurencji (art. 101 TFUE), ponieważ ich celem jest ograniczenie możliwości swobodnego uczestnictwa przez zawodowych łyżwiarzy szybkich w zawodach międzynarodowych organizowanych przez osoby trzecie, a tym samym pozbawiają one owe osoby trzecie możliwości skorzystania z usług sportowców, których pozyskanie jest niezbędne do zorganizowania tych zawodów.

W konsekwencji Komisja wezwała ISU, pod rygorem okresowej kary pieniężnej, do położenia kresu stwierdzonemu naruszeniu, nie nakładając jednak grzywny na tę organizację. ISU zakwestionowała zaskarżoną decyzję przed Sądem Unii Europejskiej. Sąd, do którego po raz pierwszy zwrócono się o wypowiedzenie się w przedmiocie decyzji Komisji stwierdzającej niezgodność uregulowań przyjętych przez federację sportową z prawem konkurencji Unii, potwierdził zasadność przyjętej przez Komisję w odniesieniu do spornych uregulowań kwalifikacji jako ograniczenia konkurencji ze względu na cel, jednak stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji tylko w części dotyczącej środków zaradczych, do przyjęcia których zobowiązano ISU.

Oczywistym jest, iż prawnicy FIFA znają to orzeczenie i na pewno są również świetnymi specjalistami w zakresie prawa UE, w szczególności prawa konkurencji. Tym  bardziej trudno ocenić jaka była faktyczna intencja FIFA ogłoszenia tego komunikatu.

Jeżeli chodzi o kwestie proceduralne to istotnym jest również to, iż zawodnicy, bądź kluby nie muszą czekać na powstanie Super Ligi, aby skonfrontować przedmiotowy zakaz FIFA z prawem UE przed Sądem UE. Mogą to zrobić już,  wyłącznie na podstawie samego komunikatu prasowego (taka sytuacja miała miejsce w przypadku ISU).

Trudno powiedzieć jaki będzie finał przedmiotowej sprawy. Będziemy z uwagą śledzić dalszy rozwój wypadków. Jedno jest pewne, jeżeli FIFA i UEFA potwierdzą swoje stanowisko i na przykład „nie złagodzą” go w określony sposób, czeka nas niezwykle ciekawa batalia prawna, która może zrewolucjonizować świat piłki nożnej w podobnym stopniu co sprawa Bosmana…

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

 

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.

FIFA przemówiła

FIFA przemówiła!

FIFA w końcu zabrała głos w sprawie sytuacji na rynku piłkarskim z jaką mamy do czynienia w wyniku wybuchu epidemii COVID-19. Ogłoszone przez FIFA w dniu 7 kwietnia 2020 roku rekomendacje, skupiły się zasadniczo na 3 głównych zagadnieniach:

1. Kontrakty wygasające z końcem aktualnego sezonu oraz kontrakty wchodzące w życie z początkiem przyszłego sezonu;
2. Kontrakty, które nie mogą być realizowane zgodnie z ustaleniami stron z powodu COVID-19;
3. Okresy transferowe.

I. Rekomendacje FIFA w zakresie kontraktów kończących się z końcem aktualnego sezonu i wchodzących w życie z początkiem przyszłego sezonu.

1. Jeżeli kontrakt wygasa z końcem aktualnego sezonu, okres obowiązywania kontraktu powinien zostać przedłużony do nowej daty zakończenia sezonu.
2. Jeżeli kontrakt miał wejść w życie z dniem rozpoczęcia przyszłego sezonu, wejście w życie powinno zostać opóźnienie do nowej daty rozpoczęci przyszłego sezonu.
3. W przypadku pokrywania się sezonów i okresów transferowych, jeżeli kluby nie ustalą inaczej, pierwszeństwo ma dotychczasowy klub zawodnika, priorytetem jest dokończenie sezonu w pierwotnych składach.

II. Rekomendacje FIFA w zakresie kontraktów, które nie są realizowane.

1. Kluby i pracownicy (zawodnicy i trenerzy) są zdecydowanie zachęcani do współpracy w celu osiągnięcia stosownych porozumień zbiorowych na poziomie klubów lub lig w zakresie warunków zatrudnienia w okresie, w którym rozgrywki są zawieszone z powodu COVID -19.
2. Jednostronne zmiany warunków kontraktów będą uznawane jeżeli zostaną dokonane zgodnie z prawem krajowym lub będą dopuszczalne na podstawie układów lub porozumień zbiorowych.
3. Jeżeli Klub i pracownicy nie osiągną porozumienia i prawo krajowe nie reguluje kwestii zmiany warunków umowy i brak jest układów zbiorowych i porozumień, wówczas jednostronne zmiany będą uznawane przez organy FIFA (DRC i PSC) tylko pod warunkiem, że zmiany będą:
a) dokonywane w dobrej wierze,
b) rozsądne,
c) proporcjonalne.
Przy rozpatrywaniu ewentualnych sporów, które mogą wyniknąć w związku z jednostronnymi zmianami warunków kontraktów, organy FIFA (DRC i PSC) będą brały pod uwagę:
a) czy klub próbował osiągnąć porozumienie z zawodnikami i trenerami ?
b) sytuację finansową klubu;
c) proporcjonalność zmian warunków kontraktów;
d) dochód netto zawodników (trenerów) po zmianach;
e) czy decyzja o zmianie warunków dotyczyła wszystkich pracowników czy tylko wybranych ?
4. Alternatywnie, wszystkie kontrakty pomiędzy klubem i pracownikami (zawodnikami i trenerami) mogą zostać zawieszone na czas zawieszenia rozgrywek, pod warunkiem zapewnienia stosownego ubezpieczenia i odpowiedniego wsparcia finansowego dla pracowników w okresie zawieszenia rozgrywek.

III. Rekomendacje FIFA w sprawie „okien transferowych” 

Biorąc pod uwagę, że przepisy FIFA przewidują zmianę okresów transferowych tylko w wyjątkowych sytuacjach, a epidemia COVID-19 z pewnością jest taką sytuacją, FIFA przedstawia następujące rekomendacje:

1. wnioski o przedłużenie bieżących sezonów będą akceptowane;
2. wnioski o przedłużenie lub zmianę okresów rejestracyjnych (transferowych) będą akceptowane, pod warunkiem, że ich okres trwania nie będzie dłuższy niż 16 tygodni;
3. jako wyjątek od art. 6 p. 1 RSTP zawodnik, którego kontrakt wygasł w związku z epidemią COVID – 19 może być zarejestrowany poza okresem rejestracyjnym bez względu na datę wygaśnięcia lub rozwiązania kontraktu.

IV. Konkluzje

Powyższe zalecenia FIFA stanowią jedynie rekomendacje dla krajowych federacji, które w oparciu o nie mogą podjąć działania i wprowadzić stosowne przepisy regulujące wyżej omówione kwestie na poziomie poszczególnych państw.
W odniesieniu do relacji kontraktowych pomiędzy klubami a zawodnikami, FIFA rekomenduje oczywiście zawieranie stosownych porozumień przez zainteresowane strony. Niemniej jednak należy wskazać, iż FIFA w tych rekomendacjach zakłada możliwość jednostronnej zmiany warunków kontraktów, które nie są realizowane w związku epidemią COVID-19 w oparciu o przepisy prawa powszechnie obowiązującego w danym kraju.
W naszym kraju na pewno przepisy kodeksu cywilnego, a wydaje się, że również – po spełnieniu oczywiście określonych warunków – przepisy wprowadzone w tzw. tarczy antykryzysowej, zawierają instrumenty w oparciu, o które kluby zgodnie z wytycznymi FIFA mogą jednostronnie zmienić warunki kontraktów łączących ich z zawodnikami.
Oczywiście skuteczność tych jednostronnych zmian, ich zasadność, racjonalność i proporcjonalność mogą być w przyszłości przedmiotem sporów, które rozstrzygane będą przez stosowne organy jurysdykcyjne PZPN lub FIFA.

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.

Kluby piłkarskie w czasach zarazy

Kluby piłkarskie w czasach zarazy

Z uwagi na bezprecedensową sytuację, związaną z wpływem koronawirusa na funkcjonowanie wszystkich sfer naszego życia, nie ma najmniejszych wątpliwości, że będzie ona miała również olbrzymi wpływ na sferę prawnych stosunków w piłce nożnej. Wszyscy uczestnicy rynku piłkarskiego, w tym kluby piłkarskie muszą podjąć próbę zdefiniowania ryzyk, w tym problemów prawnych, z jakimi z pewnością będą musiały się zmierzyć w najbliższej przyszłości.
Poniżej krótka analiza najbardziej istotnych moich zdaniem umów, które w związku z aktualną sytuacją powinny zostać poddane dokładnej analizie przez wszystkie kluby:

I. Umowy ze sponsorami

Oczywistym jest, iż w związku odwołaniem meczów lub ich przełożeniem klub nie może świadczyć na rzecz swoich sponsorów usług polegających na udostępnieniu loży na mecze, ekspozycji reklam w trakcie meczów i wszelkich innych świadczeń związanych z dniem meczowym.
W związku z powyższym, w pierwszej kolejności konieczna jest analiza postanowień wszystkich obowiązujących umów, których stroną jest klub pod kątem postanowień i klauzul dotyczących „siły wyższej”, która to „siła wyższa” przez najbliższe miesiące będzie z pewnością najczęściej używanym przez wszystkich prawników zwrotem.
Jeżeli umowa zawiera klauzulę dotyczące siły wyższej należy oczywiście dokonać dokładnej analizy jej brzmienia, celem ustalenia jakie przypadki zostały przez strony wskazane jako „siła wyższa” i czy na przykład epidemie nie zostały pominięte albo wyłączone z katalogu przypadków traktowanych przez strony jako „siła wyższa”.
W sytuacji, w której brak jest jakichkolwiek zapisów w umowie dotyczących siły wyższej, a umowa podlega polskiemu prawu, pozostaje nam oczywiście art. 471 k.c., zgodnie, z którym samo naruszenie zobowiązania przez dłużnika nie rodzi jeszcze jego odpowiedzialności kontraktowej, konieczne jest bowiem jeszcze to, aby naruszenie było spowodowane okolicznościami, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność.

II. Umowy dotyczące korzystania ze stadionu

Z uwagi na fakt, iż znakomita większość klubów nie jest właścicielem obiektu, na którym rozgrywa swoje mecze, może pojawić się problem dotyczący świadczeń wynikających z umowy na podstawie, której klub rozgrywa swoje mecze.
W odniesieniu do umów, które dotyczą tylko i wyłącznie korzystania z obiektu w dniach meczowych i w których wynagrodzenie, które klub musi zapłacić jest płatne za każdy rozegrany mecz, wówczas głównym problemem może być kwestia stawki tego wynagrodzenia w przypadku rozgrywania meczu przy pustych trybunach. Sytuacja klubu wygląda inaczej, gdy umowa nie dotyczy tylko dnia meczowego, ale jest połączona również z innymi świadczeniami, jak na przykład korzystanie z dodatkowej infrastruktury w postaci np. boisk treningowych, wynajem biur, sklepu kibica czy parkingów itp.

III. Umowy transferowe

Umowy transferowe, nierzadko zawierają klauzule zgodnie, z którymi w przypadku spełnienia określonego warunku jeden z klubów jest zobowiązany do określonego świadczenia na rzecz drugiego klubu. I tak mamy zapisy zgodnie z którymi np.:
a) w przypadku rozegrania lub nie rozegrania przez zawodnika określonej liczby lub % minut klub odstępujący jest uprawniony do uzyskania dodatkowego wynagrodzenia;
b) w przypadku rozegrania przez zawodnika w trakcie transferu czasowego określonej liczby lub % minut, klub pozyskujący nabywa prawo do definitywnego transferu zawodnika;
Co w sytuacji, w której sezon nie zostanie dokończony, albo nie trwał tyle ile strony założyły przy ustalaniu liczby minut w trakcie zawierania umowy mając na uwadze liczbę planowanych kolejek do rozegrania ?
Oczywiście w odniesieniu do kwestii umów transferowych, jak i całego systemu transferowego, w tym organizacji najbliższego okienka transferowego, niezbędne jest systemowe ustalenie ich zasad i warunków przez FIFA, UEFA i oczywiście na szczeblu krajowym przez PZPN.

IV. Kontrakty z zawodnikami

Last, but not least kwestia budząca najwięcej emocji i kontrowersji, czyli kontrakty z zawodnikami.
Przepisy prawa związkowego PZPN dotyczące kontraktów zawodników profesjonalnych, nie regulują kwestii związanych z „siłą wyższą”, nie wskazują co z wynagrodzeniem zawodników, w sytuacji, w której sezon zostanie zakończony wcześniej i kluby rozegrają znacznie mniej meczów niż miały rozegrać.
Kwestia ta jest niezwykle delikatna i w nawet większej mierze niż kwestia rynku transferowego, wymaga systemowego uregulowania prze FIFA, UEFA i PZPN. Tylko taka „odgórna” regulacja kwestii wynagrodzenia zawodników za okres przerwy w rozgrywkach czy w sytuacji skrócenia sezonu, może pozwolić klubom i zawodnikom na uniknięcie uwikłania się w długotrwałe spory i procesy sądowe przed organami PZPN, FIFA i CAS.
Poza kwestią wynagrodzeń zawodników, bardzo istotne będą również podobnie jak w przypadku umów transferowych warunki, które nie zostały spełnione z uwagi na przedwczesne zakończenie sezonu. Strony w kontraktach mogły na przykład ustalić, iż kontrakt ulega automatycznemu przedłużeniu na dany okres w przypadku rozegrania przez zawodnika określonej liczby minut, która to liczna nie została „ugrana” z uwagi na skrócenie sezonu.
Problemem, który myślę, że ostatecznie się nie pojawi, jest sytuacja, w której aktualny sezon zostanie wydłużony poza dzień 30 czerwca 2020 roku. Co w tej sytuacji, z kontraktami zawodników, które kończą się z dniem 30 czerwca ? Co z zawartymi już umowami transferowymi, które przewidują transfer zawodnika od dnia 1 lipca 2020 roku ? Co z obowiązującymi od 1 lipca 2020 roku kontraktami, które już zostały podpisane przez zawodników, którym aktualne kontrakty kończą się z dniem 30 czerwca 2020 roku ?
Mając na uwadze powyższe pytania, myślę, że nikt nie zdecyduje się na wydłużenie sezonu poza 30 czerwca 2020 roku, ponieważ spowodowałoby to niebywałe zamieszanie w kwestiach kontraktowych i transferowych i trudno mi sobie wyobrazić regulację prawną, która byłaby w stanie temu zamieszaniu zapobiec.

Podsumowanie

W tej sytuacji zadaniem klubów, ale także całego środowiska piłkarskiego jest doprowadzenie do dialogu z udziałem wszystkich zainteresowanych, w tym PZPN, Ekstraklasy, klubów, zawodników oraz pośredników w celu wypracowania wspólnych rozwiązań w związku z zaistniałą sytuacją i wprowadzenie systemowych rozwiązań prawnych, które uregulują „odgórnie” kwestie związane z łagodzeniem skutków przerwy lub skrócenia rozgrywek w odniesieniu do wszystkich uczestników piłkarskiego rynku. Nie zapominajmy, iż brak jest na razie ustaleń i informacji jakie skutki dla klubów i Ekstraklasy, będzie miało odwołanie meczów lub skrócenie sezonu w kontekście wpływów z tytułu umów dotyczących sprzedaży praw medialnych, które stanowią znaczące źródło dochodu dla większości klubów.
Oczywiście bardzo istotne znaczenie będą miały decyzje i ustalenia FIFA i UEFA w tym zakresie, na których spoczywa również odpowiedzialność za wypracowanie systemowych rozwiązań prawnych, które pomogą wszystkim uczestnikom rynku piłkarskiego na całym świecie. Pierwsze ustalenie UEFA mogą zapaść już dzisiaj.
Niezależnie od powyższych działań systemowych, kluby muszą we własnym zakresie podjąć określone działania prawne, zaczynając przede wszystkim od analizy wszystkich najbardziej istotnych umów pod kątem klauzul dotyczących „siły wyższej”.

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.