Opublikowane w

Nowe przepisy FIFA w sprawie agentów z perspektywy klubów

Nowe przepisy FIFA w sprawie agentów z perspektywy klubów

Czy mamy do czynienia z rewolucją ? Czy FIFA uzyska zamierzony efekt ? Czy w świetle zapowiadanych skarg i działań prawnych agentów przepisy FIFA ostaną się w tym kształcie do 1 października 2023 roku ? Tego oczywiście nie wiemy, ale możemy się przyjrzeć co takiego FIFA przygotowała dla wszystkich uczestników rynku związanego z funkcjonowaniem agentów piłkarskich.

Poniżej najważniejsze w mojej ocenie „na papierze” zmiany z perspektywy klubów piłkarskich:

1. Przepisy dotyczące uprawnień agentów piłkarskich, w tym wymóg zdania przez agentów egzaminu i uzyskania licencji, weszły w życie 9 stycznia 2023 roku, jednak istnieje okres przejściowy, ponieważ pozostałe przepisy dotyczące działania jako agent, w tym obowiązek limit opłat prowizji i ograniczenia dotyczące wielokrotnej reprezentacji, wejdą w życie dopiero 1 października 2023 roku.

2. Letnie okno transferowe w 2023 r. będzie ostatnim oknem transferowym, w którym będzie miał zastosowanie dotychczasowy system regulacyjny.

3. Nowe zasady dotyczące działania jako agent piłkarski nie będą miały zastosowania do transakcji obejmujących umowy reprezentacyjne zawarte przed 16 grudnia 2022 r. nawet jeśli transakcja ma miejsce po 1 października 2023 r. Oznacza to, że limit prowizji i ograniczenia dotyczące wielokrotnej reprezentacji nie miałyby zastosowania w tych przypadkach.

4. Przepisy FIFA będą regulowały działalność agentów piłkarskich o wymiarze międzynarodowym, obejmują wszelkie umowy o reprezentację o wymiarze międzynarodowym oraz wszelkie działania związane z międzynarodowym transferem lub międzynarodową transakcją.

5. W przypadkach krajowych działalność agentów piłkarskich będzie regulowana przez przepisy właściwego związku krajowego, który jest zobowiązany do wdrożenia przepisów zgodnych z FIFA Agent Regulations do dnia 30 września 2023 roku.

6. Zatem Polski Związek Piłki Nożnej do 30 września 2023 roku musi wprowadzić przepisy dotyczące działalności agentów w Polsce, które będą zawierały implementacje przepisów FIFA (art. 11-21). Federacje krajowe mogą wprowadzić do swoich krajowych przepisów dotyczących agentów piłkarskich bardziej rygorystyczne przepisy niż te określone w art. 11-21 niniejszego Regulaminu. Mogą również odstąpić od tych przepisów, jeżeli są one sprzeczne z bardziej rygorystycznymi bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa powszechnego na terytorium danego państwa.

7. Umowy reprezentacji zawarte przed 16 grudnia 2022 r. pozostaną ważne do czasu ich wygaśnięcia i przyjmuje się, że te umowy reprezentacji nie będą podlegały nowym przepisom bez względu na to, kiedy dojdzie do transakcji.

8. Jednakże wszelkie nowe umowy o reprezentację lub aneksy i przedłużenia istniejących umów o reprezentację zawarte po 16 grudnia 2022 r. muszą być zgodne z nowymi przepisami od 1 października 2023 r., a w razie potrzeby warunki umowne będą musiały zostać zmienione, aby uniknąć ewentualnych sankcji.

9. FIFA nie będzie uznawała żadnych roszczeń o prowizję przekraczającą odpowiedni limit opłat za usługi, nawet jeśli jest ona oparta na umowie reprezentacyjnej zawartej między 16 grudnia 2022 roku a 30 września 2023 roku.

10. Wygląda zatem na to, że nawet jeżeli zawrzemy umowę z agentem teraz, to wszelkie płatności wymagalne po 1 października 2023 muszą być zgodne z poniższą tabelką:

Podsumowując należy wskazać, że fakt, iż część przepisów wchodzi w życie dopiero od 1 października 2023 roku, nie zwalnia klubów, jak i pozostałych uczestników tego rynku, do wprowadzania do umów, które będą zawierane przed 1 października 2023 roku postanowień, które będą zgodne z nowymi przepisami FIFA. Oznacza to, że Klub nie może wprowadzić do umowy zawartej z zagranicznym pośrednikiem w dniu 15 stycznia 2023 roku na przykład wynagrodzenia prowizyjnego dla agenta w wysokości 12 % wynagrodzenia zawodnika.

To tyle jeżeli chodzi o najważniejsze w mojej ocenie zmiany z punktu widzenia klubów. W kolejnym wpisie postaram się przybliżyć zmiany z perspektywy agentów.

Autor:

 

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.

Opublikowane w

Pojęcie transferu w orzecznictwie CAS

Pojęcie transferu w orzecznictwie CAS

Trybunał Arbitrażowy ds. Sportu w Lozannie w sprawie (CAS 2021/A/8099) pomiędzy klubami: Malaga Club de Futbol i Brighton & Hove Albion FC zmierzył się – nie po raz pierwszy zresztą – z pojęciem „transferu”, tym razem jednak w odniesieniu do szczególnych okoliczności faktycznych sprawy, w której mieliśmy do czynienia z odpłatnym zrzeczeniem się przez klub z opcji przedłużenia kontraktu z zawodnikiem.

Wspomniane wyżej Brighton i Malaga zawarły umowę transferową zawodnika zawierającą zobowiązanie Malagi do zapłaty na rzecz Brighton 12,5% z tytułu przyszłego definitywnego transferu zawodnika.

W kontrakcie zawodnika, Malaga zapewniła sobie prawo do jednostronnego przedłużenia kontraktu z zawodnikiem o kolejne 3 lata. W tym miejscu pojawia się kolejny klub Getafe, który był zainteresowany zawodnikiem Malagi, w efekcie czego Getafe zawarło z Malagą umowę, w wyniku której Malaga zrzekła się uprawnienia do jednostronnego przedłużenia kontraktu z zawodnikiem, w zamian za zapłatę przez Getafe na rzecz Malagi kwoty 1.500.000 EUR plus VAT.

I w tym miejscu powstał spór czy doszło do transferu zawodnika, który skutkuje obowiązkiem zapłaty przez Malagę na rzecz Brighton 12,5% z 1.500.000 EUR otrzymanych przez Malagę od Getafe ?

FIFA Players Status Committee w pierwszej instancji stwierdził, że doszło do transferu i uznał częściowo roszczenie Brighton zasądzając od Malagi 125.000 EUR.

Sprawa w wyniku apelacji Malagi trafił do CAS.

CAS oceniając czy w przedmiotowej sprawie doszło do transferu, wskazał na punkt 21 Definicji zawartych w FIFA Regulations on the Status and Transfer of Players („FIFA RSTP”), zgodnie z którym „transfer międzynarodowy” to przeniesienia rejestracji zawodnika z jednej federacji do drugiej. Z kolei zgodnie z punktem 22 definicji FIFA RSTP „transfer krajowy” to przeniesienia rejestracji zawodnika w pomiędzy klubami z tej samej federacji.

CAS powołał się również na swoje dotychczasowe orzecznictwo (CAS 2019/A/6525 oraz CAS 2010/A/2098), w których wskazał, że: „..w świecie zawodowej piłki nożnej ‘transfer’ zawodnika co do zasady oznacza zmianę rejestracji lub zmianę pracodawcy i może być utożsamiany z przeniesieniem rejestracji/zatrudnienia..”

Tym samym ogólne znaczenie pojęcia transfer nie jest ściśle związane ze szczególnymi ramami prawnymi lub kontraktowymi. CAS w sprawie 2019/A/6525 zaznaczył, że transfer może dojść do skutku zarówno w wyniku zawarcia umowy, jak i również w sytuacji, gdy takiej umowy pomiędzy stronami nie ma.  CAS wskazał, że : „transfer może być przeprowadzony w dwa sposoby: a) poprzez przeniesienie kontraktu, lub b) poprzez wygaśnięcie kontraktu z poprzednim klubem i zawarciem kontraktu z nowym klubem. W obu przypadkach poprzedni klub wyraża zgodę w zamian za otrzymanie wynagrodzenia, które rekompensuje stratę zawodnika (…) Jednocześnie transfer zawodnika może mieć miejsce również bez umowy pomiędzy starym i nowym klubem, w sytuacji, w której zawodnik przechodzi z jednego klubu do drugiego klubu po rozwiązaniu kontraktu ze starym klubem, który uległ rozwiązaniu w wyniki upływu okresu, na który został zawarty lub jego naruszenia”.

Mając powyższe na uwadze, CAS doszedł do następujących wniosków:

1.      Transfer może być zdefiniowany jako przeniesienie rejestracji zawodnika pomiędzy klubami;

2.      Transfer może być związany z zawarciem umowy lub nie.

Tym samym w świetle wyżej przytoczonego orzecznictwa CAS możemy stwierdzić, że w rozumieniu przepisów FIFA do transferu dochodzi za każdym razem, gdy zawodnik zmienia barwy klubu, bez względu na to czy do zmiany braw klubowych doszło w wyniku zawarcia umowy transferowej pomiędzy klubami czy też zawodnik podpisał kontrakt z nowym klubem jako zawodnik wolny (bez kontraktu z innym klubem).

Autor:

 

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.

Opublikowane w

Trybunał FIFA

Trybunał FIFA

FIFA w okólniku (circular) 1769 zaprezentowała przepisy regulujące postępowanie przed FIFA Football Tribunal.

Trybunał – co było już wiadome od momentu ogłoszenia jego powstania – będzie składał się z 3 izb: Dispute Resolution Chambers, Players’ Status Chamber oraz Agents’ Chamber.

Stronami postępowań przez trybunałem będą mogły być następujące podmioty: federacje członkowskie, kluby należące do federacji, zawodnicy, trenerzy, agenci piłkarscy, agenci meczowi.

Postępowanie będzie odbywało się na zasadach zbliżonych do tych, które regulowały dotychczas postępowanie przed organami jurysdykcyjnymi FIFA, niemniej jednak wprowadzono kilka istotnych następujących zmian:

1. Postępowanie będzie wolne od opłat jeżeli przynajmniej jedną ze stron postępowania będzie osoba fizyczna. Oznacza to, że opłatą podlegały będą sprawy, w których stronami będą wyłącznie kluby i federacje.

2. Koszty postępowania będą ustalane w dolarach amerykańskich (USD).

3. Wprowadzono możliwość mediacji.

4. Termin zapłaty kosztów postępowania wynosi 10 dni.

5. Jeżeli więcej niż jeden z „oficjalnych języków FIFA” będzie używany przez strony wówczas postępowanie będzie prowadzone w języku angielskim.

6. Nowe przyspieszone (uproszczone) postępowanie w przypadku wstępnych zagadnień proceduralnych.

Nowa przepisy wchodzą  w życie z dniem 1 października 2021, z tym zastrzeżeniem jednak, iż przepisy dotyczące Izby Agentów wejdą w życie po zatwierdzeniu przez Radę FIFA nowych przepisów dotyczących agentów piłkarskich.

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej

Opublikowane w

Zakaz udziału w Super Lidze a prawo UE

Zakaz udziału w Super Lidze a prawo UE

21 stycznia 2021 roku FIFA wspólnie z 6 konfederacjami (UEFA, AFC, CAF, Concacaf, CONMEBOL i OFC) wydała oświadczenie, w którym odnosząc się do pojawiających się planów utworzenia przez najbogatsze kluby Super Ligi wskazała, iż rozgrywki te nie będą uznawane przez FIFA ani przez wyżej wymienione konfederacje, a wszyscy zawodnicy i kluby, które wezmą udział w Super Lidze zostaną wykluczenie z wszelkich rozgrywek organizowanych przez FIFA i konfederacje.

Pomijając wątek sportowy czy Super Liga to dobre rozwiązanie dla rozgrywek europejskich, przyjrzyjmy się ewentualnym prawnym konsekwencjom planowanych działań wskazanych przez FIFA.

Otóż wykluczenie zawodników czy klubów może nie być takie proste w świetle przepisów UE, zwłaszcza tych dotyczących konkurencji. Unia Europejska od zawsze przykłada ogromną wagę do ochrony konkurencji i przeciwdziałaniu wszelkim praktykom monopolistycznym.

Co ciekawe 16 grudnia 2020 roku, czyli niewiele ponad miesiąc przed wystąpieniem FIFA, Sąd Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie T-93/18 (International Skating Union/Komisja).

W wyroku tym Sąd wskazał, iż  uregulowania Międzynarodowej Unii Łyżwiarskiej (ISU) przewidujące surowe kary wobec sportowców, którzy uczestniczą w zawodach łyżwiarstwa szybkiego niezatwierdzonych przez tę organizację, są sprzeczne z przepisami UE w dziedzinie konkurencji.

Cały spór rozpoczął się w 2014 roku, wtedy to koreańska spółka Icederby International Co. Ltd zamierzała zorganizować w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie) zawody łyżwiarstwa szybkiego obejmujące wyścigi w nowym formacie.

Ponieważ ISU nie zatwierdziła tego wydarzenia, spółka organizująca zawody napotkała trudności związane z zapewnieniem udziału zawodowych łyżwiarzy szybkich, którzy byli zmuszeni do rezygnacji z tego przedsięwzięcia. Łyżwiarze zrzeszeni w krajowych federacjach będących członkami ISU podlegają bowiem, na mocy statutu tej ostatniej, systemowi preautoryzacji, obejmującemu „zasady kwalifikowania zawodników”, zgodnie z którymi, w obowiązującej ówcześnie wersji, uczestnictwo łyżwiarza w niezatwierdzonych zawodach narażało go na karę dożywotniej dyskwalifikacji w odniesieniu do wszystkich zawodów organizowanych przez ISU.

Po otrzymaniu skargi wniesionej przez dwóch niderlandzkich łyżwiarzy zawodowych Komisja Europejska uznała, decyzją z dnia 8 grudnia 2017 r.1 że zasady kwalifikowania zawodników ISU są niezgodne z regułami konkurencji (art. 101 TFUE), ponieważ ich celem jest ograniczenie możliwości swobodnego uczestnictwa przez zawodowych łyżwiarzy szybkich w zawodach międzynarodowych organizowanych przez osoby trzecie, a tym samym pozbawiają one owe osoby trzecie możliwości skorzystania z usług sportowców, których pozyskanie jest niezbędne do zorganizowania tych zawodów.

W konsekwencji Komisja wezwała ISU, pod rygorem okresowej kary pieniężnej, do położenia kresu stwierdzonemu naruszeniu, nie nakładając jednak grzywny na tę organizację. ISU zakwestionowała zaskarżoną decyzję przed Sądem Unii Europejskiej. Sąd, do którego po raz pierwszy zwrócono się o wypowiedzenie się w przedmiocie decyzji Komisji stwierdzającej niezgodność uregulowań przyjętych przez federację sportową z prawem konkurencji Unii, potwierdził zasadność przyjętej przez Komisję w odniesieniu do spornych uregulowań kwalifikacji jako ograniczenia konkurencji ze względu na cel, jednak stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji tylko w części dotyczącej środków zaradczych, do przyjęcia których zobowiązano ISU.

Oczywistym jest, iż prawnicy FIFA znają to orzeczenie i na pewno są również świetnymi specjalistami w zakresie prawa UE, w szczególności prawa konkurencji. Tym  bardziej trudno ocenić jaka była faktyczna intencja FIFA ogłoszenia tego komunikatu.

Jeżeli chodzi o kwestie proceduralne to istotnym jest również to, iż zawodnicy, bądź kluby nie muszą czekać na powstanie Super Ligi, aby skonfrontować przedmiotowy zakaz FIFA z prawem UE przed Sądem UE. Mogą to zrobić już,  wyłącznie na podstawie samego komunikatu prasowego (taka sytuacja miała miejsce w przypadku ISU).

Trudno powiedzieć jaki będzie finał przedmiotowej sprawy. Będziemy z uwagą śledzić dalszy rozwój wypadków. Jedno jest pewne, jeżeli FIFA i UEFA potwierdzą swoje stanowisko i na przykład „nie złagodzą” go w określony sposób, czeka nas niezwykle ciekawa batalia prawna, która może zrewolucjonizować świat piłki nożnej w podobnym stopniu co sprawa Bosmana…

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

 

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.

Opublikowane w

FIFA przemówiła

FIFA przemówiła!

FIFA w końcu zabrała głos w sprawie sytuacji na rynku piłkarskim z jaką mamy do czynienia w wyniku wybuchu epidemii COVID-19. Ogłoszone przez FIFA w dniu 7 kwietnia 2020 roku rekomendacje, skupiły się zasadniczo na 3 głównych zagadnieniach:

1. Kontrakty wygasające z końcem aktualnego sezonu oraz kontrakty wchodzące w życie z początkiem przyszłego sezonu;
2. Kontrakty, które nie mogą być realizowane zgodnie z ustaleniami stron z powodu COVID-19;
3. Okresy transferowe.

I. Rekomendacje FIFA w zakresie kontraktów kończących się z końcem aktualnego sezonu i wchodzących w życie z początkiem przyszłego sezonu.

1. Jeżeli kontrakt wygasa z końcem aktualnego sezonu, okres obowiązywania kontraktu powinien zostać przedłużony do nowej daty zakończenia sezonu.
2. Jeżeli kontrakt miał wejść w życie z dniem rozpoczęcia przyszłego sezonu, wejście w życie powinno zostać opóźnienie do nowej daty rozpoczęci przyszłego sezonu.
3. W przypadku pokrywania się sezonów i okresów transferowych, jeżeli kluby nie ustalą inaczej, pierwszeństwo ma dotychczasowy klub zawodnika, priorytetem jest dokończenie sezonu w pierwotnych składach.

II. Rekomendacje FIFA w zakresie kontraktów, które nie są realizowane.

1. Kluby i pracownicy (zawodnicy i trenerzy) są zdecydowanie zachęcani do współpracy w celu osiągnięcia stosownych porozumień zbiorowych na poziomie klubów lub lig w zakresie warunków zatrudnienia w okresie, w którym rozgrywki są zawieszone z powodu COVID -19.
2. Jednostronne zmiany warunków kontraktów będą uznawane jeżeli zostaną dokonane zgodnie z prawem krajowym lub będą dopuszczalne na podstawie układów lub porozumień zbiorowych.
3. Jeżeli Klub i pracownicy nie osiągną porozumienia i prawo krajowe nie reguluje kwestii zmiany warunków umowy i brak jest układów zbiorowych i porozumień, wówczas jednostronne zmiany będą uznawane przez organy FIFA (DRC i PSC) tylko pod warunkiem, że zmiany będą:
a) dokonywane w dobrej wierze,
b) rozsądne,
c) proporcjonalne.
Przy rozpatrywaniu ewentualnych sporów, które mogą wyniknąć w związku z jednostronnymi zmianami warunków kontraktów, organy FIFA (DRC i PSC) będą brały pod uwagę:
a) czy klub próbował osiągnąć porozumienie z zawodnikami i trenerami ?
b) sytuację finansową klubu;
c) proporcjonalność zmian warunków kontraktów;
d) dochód netto zawodników (trenerów) po zmianach;
e) czy decyzja o zmianie warunków dotyczyła wszystkich pracowników czy tylko wybranych ?
4. Alternatywnie, wszystkie kontrakty pomiędzy klubem i pracownikami (zawodnikami i trenerami) mogą zostać zawieszone na czas zawieszenia rozgrywek, pod warunkiem zapewnienia stosownego ubezpieczenia i odpowiedniego wsparcia finansowego dla pracowników w okresie zawieszenia rozgrywek.

III. Rekomendacje FIFA w sprawie „okien transferowych” 

Biorąc pod uwagę, że przepisy FIFA przewidują zmianę okresów transferowych tylko w wyjątkowych sytuacjach, a epidemia COVID-19 z pewnością jest taką sytuacją, FIFA przedstawia następujące rekomendacje:

1. wnioski o przedłużenie bieżących sezonów będą akceptowane;
2. wnioski o przedłużenie lub zmianę okresów rejestracyjnych (transferowych) będą akceptowane, pod warunkiem, że ich okres trwania nie będzie dłuższy niż 16 tygodni;
3. jako wyjątek od art. 6 p. 1 RSTP zawodnik, którego kontrakt wygasł w związku z epidemią COVID – 19 może być zarejestrowany poza okresem rejestracyjnym bez względu na datę wygaśnięcia lub rozwiązania kontraktu.

IV. Konkluzje

Powyższe zalecenia FIFA stanowią jedynie rekomendacje dla krajowych federacji, które w oparciu o nie mogą podjąć działania i wprowadzić stosowne przepisy regulujące wyżej omówione kwestie na poziomie poszczególnych państw.
W odniesieniu do relacji kontraktowych pomiędzy klubami a zawodnikami, FIFA rekomenduje oczywiście zawieranie stosownych porozumień przez zainteresowane strony. Niemniej jednak należy wskazać, iż FIFA w tych rekomendacjach zakłada możliwość jednostronnej zmiany warunków kontraktów, które nie są realizowane w związku epidemią COVID-19 w oparciu o przepisy prawa powszechnie obowiązującego w danym kraju.
W naszym kraju na pewno przepisy kodeksu cywilnego, a wydaje się, że również – po spełnieniu oczywiście określonych warunków – przepisy wprowadzone w tzw. tarczy antykryzysowej, zawierają instrumenty w oparciu, o które kluby zgodnie z wytycznymi FIFA mogą jednostronnie zmienić warunki kontraktów łączących ich z zawodnikami.
Oczywiście skuteczność tych jednostronnych zmian, ich zasadność, racjonalność i proporcjonalność mogą być w przyszłości przedmiotem sporów, które rozstrzygane będą przez stosowne organy jurysdykcyjne PZPN lub FIFA.

Autor:

Bartłomiej Laburda

Radca prawny, Partner

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.