Opublikowane w

Sankcje w związku z agresją Rosji przeciwko Ukrainie

Sankcje w związku z agresją Rosji przeciwko Ukrainie

W dniu 16 kwietnia 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 kwietnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie przeciwdziałania wspieraniu agresji na Ukrainę oraz służących ochronie bezpieczeństwa narodowego (Dz.U. z 2022 r. poz. 835), której celem jest przeciwdziałanie wspieraniu agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę rozpoczętej w dniu 24 lutego 2022 r.

Historycznie przypomnieć należy, że w dniu 24 lutego 2022 r. Wysoki Przedstawiciel Unii Europejskiej wydał w imieniu Unii Europejskiej oświadczenie, w którym z całą stanowczością potępił niczym niesprowokowaną inwazję sił wojskowych Federacji Rosyjskiej na Ukrainę oraz udział Białorusi w tej agresji. Wysoki Przedstawiciel wskazał, że odpowiedź Unii Europejskiej obejmie zarówno sektorowe, jak i indywidualne środki ograniczające.

W następnych dniach organy Unii Europejskiej podjęły szereg decyzji skutkujących przyjęciem szerokiego zakresu sankcji stanowiących odpowiedź na niedopuszczalną i bezprawną agresję wojskową Rosji wobec Ukrainy, która na mocy prawa międzynarodowego stanowi akt agresji. Odpowiedni pakiet sankcji został również przyjęty w związku z niedopuszczalnym zaangażowaniem Białorusi w agresję wojskową Rosji wobec Ukrainy.

Rada Unii Europejskiej wydała decyzje, które zostały wdrożone pakietem rozporządzeń Rady Unii Europejskiej, zmieniających dotychczas obowiązujące rozporządzenia regulujące sankcje nałożone na Federację Rosyjską oraz Białoruś, tj.:

1.Rozporządzenie Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. dotyczące środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy (Dz. Urz. UE L 134 z 20.05.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej „Rozporządzenie 765/2006”.

2.Rozporządzenie Rady (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz. Urz. UE L 78 z 17.03.2014, str. 6, z późn. zm.), dalej „Rozporządzenie 269/2014”.

Wprowadzone po agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę zmiany do ww. rozporządzeń sankcyjnych wymagały podjęcia działań legislacyjnych związanych z jednoznacznym uregulowaniem kwestii organu podejmującego decyzje o odmrożeniu określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, w związku z czym w dniu 16 kwietnia 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 kwietnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie przeciwdziałania wspieraniu agresji na Ukrainę oraz służących ochronie bezpieczeństwa narodowego (Dz.U. z 2022 r. poz. 835, dalej: „Ustawa”).

SANKCJE I ZAKAZY

W celu przeciwdziałania wspieraniu agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę Ustawa wprowadziła obowiązek stosowania wobec określonych osób i podmiotów czterech kategorii środków, które zostaną omówione poniżej, dalej: „sankcje”.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że określone w Ustawie sankcje mają zastosowanie wyłącznie wobec osób i podmiotów ujętych na liście prowadzonej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (dalej: „Podmioty objęte sankcjami”).

Lista jest publikowana w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Lista zawiera oznaczenie osoby lub podmiotu, wobec których stosuje się sankcje wraz z rozstrzygnięciem, które z tych sankcji mają do nich zastosowanie.

Minister właściwy do spraw wewnętrznych wydaje (z urzędu lub na wniosek określonych podmiotów) decyzje w sprawach wpisu na listę oraz wykreślenia z niej.

Wracając do katalogu sankcji,  Ustawa przewiduje obowiązek stosowania wobec Podmiotów objętych sankcjami:

1.środków określonych w art. 2 ust. 1-3 Rozporządzenia 765/2006, na zasadach określonych w tym rozporządzeniu, tj.:

a)zamrożenie wszystkich funduszy i zasobów gospodarczych będących własnością, pozostających w posiadaniu, we faktycznym władaniu lub pod kontrolą Podmiotów objętych sankcjami;

b)nieudostępnianie, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych funduszy ani zasobów gospodarczych Podmiotom objętym sankcjami, podmiotom i organom ani na ich rzecz;

c)zakaz świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście środków, o których mowa pod poz. a. i b.

2.środków określonych w art. 2 i art. 9 Rozporządzenia 269/2014, na zasadach określonych w tym rozporządzeniu (jest to w zasadzie powielenie sankcji z pkt 1 powyżej), tj.:

a)zamrożenie wszystkich środków finansowych i zasobów gospodarczych będących własnością, pozostających w posiadaniu, w faktycznym władaniu lub pod kontrolą Podmiotów objętych sankcjami, podmiotów lub organów lub powiązanych z nimi osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów Podmiotów objętych sankcjami;

b)nieudostępnianie Podmiotom objętym sankcjami, podmiotom lub organom tych Podmiotów ani powiązanym z nimi osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom, ani też na ich rzecz – bezpośrednio lub pośrednio – żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych;

3.zakaz świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście środków, o których mowa pod poz. a. i b.

4.wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub konkursu prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1129 z późn. zm.).

5.wpisu do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, o którym mowa w art. 434 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2021 r. poz. 2354 z późn. zm.).

W zakresie wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub konkursu Ustawa w art. 7 wprowadza przesłanki tego wykluczenia, i tak z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub konkursu prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych wyklucza się:

1.wykonawcę oraz uczestnika konkursu wymienionego w wykazach określonych w Rozporządzeniu 765/2006 i Rozporządzeniu 269/2014 albo Podmiot objęty sankcjami w zakresie, w jakim zastosowano tenże środek.

2.wykonawcę oraz uczestnika konkursu, którego beneficjentem rzeczywistym w rozumieniu ustawy z dnia 01 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2022 r. poz. 655) jest osoba wymieniona w wykazach określonych w Rozporządzeniu 765/2006 i Rozporządzeniu 269/2014 albo Podmiot objęty sankcjami lub będący takim beneficjentem rzeczywistym od dnia 24 lutego 2022 r., o ile został wobec niego zastosowany tenże środek.

3.wykonawcę oraz uczestnika konkursu, którego jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 2106) jest podmiot wymieniony w wykazach określonych w Rozporządzeniu 765/2006 i Rozporządzeniu 269/2014 albo Podmiot objęty sankcjami lub będący taką jednostką dominującą od dnia 24 lutego 2022 r., o ile został wobec niego zastosowany tenże środek.

Wykluczenie następuje na okres trwania okoliczności określonych w pkt 1-3 powyżej.

Co ważne, przepisy Ustawy odnoszące się do wykluczenia z postępowania stosuje się także do postępowania zmierzającego do udzielenia zamówienia publicznego oraz konkursów o wartości mniejszej niż kwoty określone w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych lub z wyłączeniem stosowania tej ustawy.

Ustawa wprowadza również zakaz:

1.wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przemieszczania (przez terytorium RP lub z terytorium innego państwa członkowskiego UE na terytorium RP) towarów objętych pozycją 2701 albo 2704 Nomenklatury Scalonej (CN) (dalej: „węgiel”), pochodzących z terytorium Federacji Rosyjskiej albo Białorusi.

2.stosowania, używania lub propagowania symboli lub nazw wspierających agresję Federacji Rosyjskiej na Ukrainę.

W przypadku stwierdzenia naruszenia zakazu, o którym mowa w pkt 1, naczelnik urzędu celno-skarbowego dokonuje zajęcia tego towaru i występuje o orzeczenie jego przepadku na rzecz Skarbu Państwa.

  • ODPOWIEDZIALNOŚĆ FINANSOWA I KARNA

Kary pieniężne

Ustawa przewiduje odpowiedzialność finansową wobec osób lub podmiotów, które:

1. w stosunku do osoby lub podmiotu wpisanych na listę, tj. Podmiotów objętych sankcjami:

2.nie dopełniają obowiązku zamrożenia środków finansowych, funduszy lub zasobów gospodarczych lub zakazu udostępniania środków finansowych, funduszy lub zasobów gospodarczych;

3.nie dopełniają obowiązku niezwłocznego przekazywania informacji o zamrożonych transakcjach, czy też rachunkach i kwotach zamrożonych;

4.nie stosują się do zakazu świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie stosowania sankcji.

5.naruszają zakaz wprowadzania na terytorium Polski lub przemieszczania węgla pochodzącego z terytorium Federacji Rosyjskiej albo Białorusi.

Karę pieniężną za powyższe naruszenia nakłada Szef Krajowej Administracji Skarbowej w drodze decyzji. Wysokość kary może wynieść nawet do 20 000 000 zł.

 

Odpowiedzialność karna

Zwrócić należy również uwagę, że Ustawa wprowadziła przepisy o odpowiedzialności karnej za omijanie sankcji i łamanie embarga na towary. Tak więc osoba, która:

1.narusza poszczególne zakazy określone w Rozporządzeniu 765/2006, Rozporządzeniu 833/2014 lub Rozporządzeniu 2022/263;

2.narusza zakaz wprowadzania na terytorium Polski lub przemieszczania węgla pochodzącego z terytorium Federacji Rosyjskiej albo Białorusi;

3.dopuszcza się udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie poszczególnych zakazów określonych w Rozporządzeniu 765/2006, Rozporządzeniu 833/2014 lub Rozporządzeniu 2022/263

podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Z kolei naruszenie zakazu stosowania, używania lub propagowania symboli lub nazw wspierających agresję Federacji Rosyjskiej na Ukrainę zagrożone zostało karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Autor:

Radca prawny

Aleksandra Foremny

 

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.

Opublikowane w

COVID-19 a zmiana umowy zawartej w trybie zamówień publicznych

COVID-19 a zmiana umowy zawartej w trybie zamówień publicznych

W aktualnej sytuacji związanej z wystąpieniem COVID-19 bardzo często pojawia się kwestia możliwości zmiany umowy zawartej w trybie zamówienia publicznego właśnie z uwagi na sytuację epidemiologiczną i wszelkie konsekwencje z tym związane.

Kwestia ta została uregulowana w Ustawie z dnia 2 marca 2020 r., o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.  (Dz.U. z 2020 r. poz. 374).

Zgodnie z art. 15 r ust.1 ustawy: Strony umowy w sprawie zamówienia publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1843), niezwłocznie, wzajemnie informują się o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy, o ile taki wpływ wystąpił lub może wystąpić.

W związku z powyższym strony umowy w sprawie zamówienia publicznego, niezwłocznie, wzajemnie informują się o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy, o ile taki wpływ wystąpił lub może wystąpić. W konsekwencji zarówno zamawiający jak i wykonawca umowy może zgłosić wystąpienie powyższych okoliczności wskazując ich wpływ na wykonanie umowy.  Do przedmiotowej informacji dołącza się oświadczenia, dokumenty oraz inne informacje.

Każda ze stron umowy może żądać przedstawienia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów potwierdzających wpływ okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy. Będzie to szczególnie istotne, gdy określona informacja będzie stanowiła podstawę zmiany umowy. Wezwanie takie będzie również uzasadnione, w przypadku, gdy wykonawca składa wyjaśnienia, w których powołuje się na określone okoliczności, jednak w żaden sposób ich nie dokumentuje.

Zgodnie z art. 15r ust. 3 strona, która otrzyma informację, o której mowa a art. 15r ust. 1 ma obowiązek przekazania drugiej stronie umowy stanowiska, wraz z uzasadnieniem, odnośnie do wpływu wskazanych okoliczności na należyte jej wykonanie w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania.

Z kolei art. 15r ust. 4 stanowi, że zamawiający po stwierdzeniu, że okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19 wpływają na należyte wykonanie umowy, w uzgodnieniu z wykonawcą dokonuje zmiany umowy, o której mowa w art. 144 ust. 1 pkt 3 pzp, w szczególności przez zmianę terminu wykonania umowy lub jej części lub czasowe zawieszenie wykonywania umowy lub jej części.

Należy także zwrócić uwagę na postanowienie art. 15r ust. 6 jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego zawiera postanowienia dotyczące kar umownych lub odszkodowań z tytułu odpowiedzialności za jej niewykonanie lub nienależyte wykonanie z powodu oznaczonych okoliczności, strona umowy, która na podstawie okoliczności przedstawionych przez drugą stronę przedstawia swoje stanowisko odnośnie do wpływu okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie umowy, określa również wpływ tych okoliczności na zasadność ustalenia i dochodzenia tych kar lub odszkodowań lub ich wysokość. W praktyce będzie się to wiązało z obowiązkiem poinformowania wykonawcy czy przedstawione okoliczności są lub mogą być podstawą do zwolnienia go z odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy.  Jeżeli zamawiający stwierdzi, że istnieją podstawy do stwierdzenia braku odpowiedzialności wykonawcy powinien odstąpić od ustalenia i dochodzenia przewidzianych w umowie  kar lub dochodzenia odszkodowania.

Podsumowując należy stwierdzić, iż wyżej powołany przepis umożliwia żądanie przez zmiany postanowień umownych przez każdą ze stron. Zawiera on otwarty katalog sytuacji, które mogą wpływać lub wpływają na  prawidłowe wykonanie umowy.  Jedną z takich przesłanek są inne okoliczności, które uniemożliwiają bądź w istotnym stopniu ograniczają możliwość wykonania umowy. Jak wynika z brzmienia art. 15 r ust. 3 strona, która otrzymała powyższą informację o wpływie Covid-19 na wykonanie przedmiotowej umowy ma obowiązek przekazania drugiej stronie stanowiska wraz z  uzasadnieniem w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. Zamawiający po stwierdzeniu, że okoliczności związane
z wystąpieniem Covid-19 wpływają na należyte wykonanie umowy w uzgodnieniu z wykonawcą dokonuje zmiany umowy w sposób o którym mowa w art. 15r ust. 4 w szczególności poprzez zmianę terminu wykonania umowy lub jej części.

Nowelizacja ustawy o COVID-19 wprowadza zmiany dotyczące kwestii realizacji umów, uwzględniające specyfikę sytuacji społeczno-gospodarczej wywołanej COVID-19, w tym przede wszystkim konieczność podjęcia szybkich i efektywnych działań. Po spełnieniu określonych w tej ustawie przesłanek, możliwe są w szczególności:

-zmiany terminu wykonania umowy lub jej części, lub czasowego zawieszenie wykonywania umowy lub jej części;

-zmiany sposobu wykonywania dostaw, usług lub robót budowlanych;

-zmiany zakresu świadczenia wykonawcy i odpowiadającą jej zmianę wynagrodzenia wykonawcy.

Ponadto należy wskazać, iż ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 wprowadzono zmianę art. 15r ust. 4 oraz dodano art. 15r ust. 4a.

W konsekwencji, stwierdzenie przez Zamawiającego, że okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19 wpływają na należyte wykonanie umowy, oznacza, że Zamawiający, w uzgodnieniu z wykonawcą, dokonuje zmiany umowy. Natomiast w art. 15r ust. 4a wskazano, iż w przypadku stwierdzenia, że okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19 mogą wpłynąć na należyte wykonanie umowy, Zamawiający, w uzgodnieniu z wykonawcą, może dokonać zmiany umowy. W związku z tym, w przypadku stwierdzenia wpływu okoliczności związanych w wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie umowy, Zamawiający zobligowany jest do dokonania zmiany umowy zawartej z Wykonawcą, natomiast stwierdzenie jedynie możliwości wpływu na należyte wykonanie umowy, uprawnia jedynie strony umowy do jej zmiany. Wprowadzone nowe brzmienie art. 15r ust. 4 i dodanie art. 15r ust. 4a stanowi znaczącą zmianę w stosunku do poprzedniego stanu prawnego tworząc w jednym przypadku obowiązek zmiany umowy, a w drugim jedynie uprawnienie, z którego strony mogą skorzystać.

Anna Morylewska

Prawnik

 

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej

Opublikowane w

Czy plan miejscowy „odżywa” w przypadku stwierdzenia nieważności planu, który go uchylił ?

Czy plan miejscowy „odżywa” w przypadku nieważności planu, który go uchylił ?

Zgodnie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2020 r., poz. 293)  wejście w życie planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim terenu. W tym miejscu należy rozważyć czy norma prawna z art. 34 ust. 1 zawiera w sobie klauzulę derogacyjną (norma prawna uchylająca odpowiedni przepis) rangi ustawowej tej mocy, że zawsze ex lege moc obowiązującą traci na tej podstawie prawnej dotychczas obowiązujący plan miejscowy, z dniem wejścia w życie nowego planu miejscowego, odnoszącego się do tego samego terenu i następuje to niezależnie od utraty jego mocy obowiązującej.

Wskazać należy, iż brak jest przepisu, który wprost określałby czy poprzednio obowiązujący plan, który został uchylony przez plan, który następnie został uznany za nieważny, niejako „odżywa”
w wyniku stwierdzenia nieważności następnego planu.

Zarówno wyroki sądów administracyjnych jak i rozstrzygnięcia nadzorcze wojewody w sprawach planów miejscowych co do zasady w przypadku uznania, że doszło do istotnego naruszenia prawa przy ich uchwalaniu, skutkują zgodnie z aktualnymi przepisami stwierdzeniem nieważności uchwały – miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Tym samym dopuszczenie przez ustawodawcę stwierdzenia nieważności aktu, a więc skutku ex tunc (wstecz, a więc od momentu dokonania czynności) oznacza, że unieważnionej normy nigdy nie było w porządku prawnym, a tym samym – w przypadku unieważnienia aktu uchwalającego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – nie mogła ona wywrzeć skutku zamierzonego przez ustawodawcę w art. 34 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ten skutek ma miejsce tylko w przypadku wejścia planu w życie.

Wobec powyższego poprzedni plan miejscowy „odżywa” niejako wskutek stwierdzenia nieważności późniejszego planu miejscowego, który ten poprzedni uchylał.  Art. 34 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera szczególnej podstawy derogacyjnej, jaki to pogląd niekiedy pojawiał się w rozstrzygnięciach nadzorczych wojewodów, a jest jedynie wyrazem zasady, iż dla danego obszaru może obowiązywać wyłącznie jeden plan miejscowy. Norma ta pełni
w związku z tym funkcję porządkującą, pozwalającą ustalić zakres derogacji poprzedniego aktu, w sytuacji gdyby zapisy nowego planu nie zawierały w tym zakresie ustaleń.

Stanowisko to zostało w pełni podzielone przez prof. zw. dr hab. Zygmunta Niewiadomskiego, który w Komentarzu do ustawy o planowaniu przestrzennym wskazał, iż:

„W związku z utratą mocy obowiązującej planów miejscowych na skutek orzeczeń organów nadzoru lub sądu administracyjnego pojawia się pytanie: czy w takim przypadku powraca moc obowiązująca poprzednich regulacji planistycznych, zawartych w planach obowiązujących przed wejściem w życie aktu, który utracił moc. Wydaje się to oczywiste w przypadku stwierdzenia nieważności nowego planu w całości – skoro unieważniono całą uchwałę w sprawie planu, to również jej przepis stanowiący o utracie mocy obowiązującej przez plan dotychczasowy. W przypadku unieważnienia planu miejscowego w części dotyczącej określonej nieruchomości lub terenu przepis uchwały o utracie mocy obowiązującej przez poprzedni plan nadal obowiązuje. W tym przypadku powstaje „luka” w planie, czyli fragment obszaru pozbawiony jakichkolwiek regulacji planistycznych.

Powyższe stanowisko potwierdza także orzecznictwo sądów administracyjnych : Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2017 r. IV SA/Po 768/17, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2016 r. II OSK 1336/14 oraz Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 lutego 2014 r. II SA/Kr 1549/13.

Autor:

Radca prawny, Partner

Bartłomiej Laburda

 

Treść niniejszego wpisu nie stanowi opinii lub informacji prawnej i nie może być podstawą do podejmowania decyzji z zakresu prawa czy obrotu gospodarczego. Zmienność prawa, kierunków orzecznictwa, czy też poglądów doktryny kształtujących się na ich gruncie powoduje, iż treść wpisu może wymagać modyfikacji lub uzupełnienia. Co więcej treść wpisu nie uwzględnia okoliczności i stanu faktycznego danej sprawy, które są decydujące dla zajęcia stanowiska w konkretnej sprawie i sformułowania wiążącej opinii prawnej.